Polska Komisja Akredytacyjna (PKA) została utworzona 1 stycznia 2002 r. na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Komisja swoją działalnością obejmuje wszystkie uczelnie działające na podstawie tej ustawy. Jest jedynym w Polsce organem działającym na rzecz jakości kształcenia o określonych ustawowo zadaniach i trybie pracy. Poddanie się ocenie Polskiej Komisji Akredytacyjnej jest obowiązkowe, a jej negatywna ocena zobowiązuje ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego do wydania decyzji o cofnięciu lub zawieszeniu uprawnienia do kształcenia na danym kierunku studiów i poziomie kształcenia.

Komisja Akredytacyjna Akademickich Uczelni Medycznych (KAAUM) została powołana uchwałą Konferencji Rektorów Akademickich Uczelni Medycznych (KRAUM) obradującej w Gdańsku dnia 07.10.1997 r.

Działania KAAUM opierają się o ustawę z dnia 27.07.2005 r. zatytułowaną "Prawo o Szkolnictwie Wyższym" oraz odpowiednie przepisy ustanowione przez Ministra Zdrowia i Ministra Edukacji i Nauki, a także podstawowe dokumenty wewnętrzne przygotowane przez Komisję Akredytacyjną Akademickich Uczelni Medycznych i zatwierdzone przez Konferencję Rektorów Akademickich Uczelni Medycznych: statut, regulamin pracy, standardy akredytacyjne, kwestionariusz samooceny oraz regulamin wizyt akredytacyjnych.

Celem Komisji Akredytacyjnej Akademickich Uczelni Medycznych jest:

• określenie warunków koniecznych dla prowadzenia przeddyplomowych studiów w Uczelniach Medycznych;
• określenie standardów akredytacyjnych dla następujących kierunków studiów: lekarski, lekarsko-dentystyczny, farmacja a także innych związanych z ochroną zdrowia zalecanych przez Konferencję Rektorów Akademickich Uczelni Medycznych;
• zapewnienie ciągłej oceny jakości kształcenia na kierunkach: lekarski, lekarsko-dentystyczny, farmacja, jak też innych jeśli poproszą o to Rektorzy Uczelni zainteresowanych taką oceną.

KAAUM dokonuje oceny kształcenia przeddyplomowego, biorąc pod uwagę jego program, organizację, kwalifikacje kadry i jej liczebność, wymaganą odpowiednimi przepisami, wyposażenie dydaktyczne oraz wewnętrzną kontrolę jakości nauczania.